Een heel oude brug in een mooi deel van oud Amsterdam.
Wij, Bureau Weteling, zijn betrokken geweest bij het “uit de knoop halen” van brug 303. Voor de herbouw van de brug bij aanleg Noord/zuidlijn klopte de technische voorbereiding niet en de financiën waren ontoereikend. Samen met de gemeente hebben we dat kunnen oplossen.
Tijdens het werken daaraan besef je in welk geweldig en waardevol deel van Amsterdam je werkt en hoe voorzichtig je moet zijn om geen onherstelbare schade aan te richten. Onder deze brug zit een hoogwaterkering en de Noord/Zuidlijn rijdt in een caisson hier onderdoor. De hoogwaterkering is een waterkering, op zeedijkhoogte, die afsluitbaar is in geval van nood. Bijvoorbeeld om het water in het IJ en het Open Havenfront op peil te houden als in de Amstel ten zuiden van Amsterdam het waterpeil door dijkdoorbraak sterk daalt. De sluizen bij Carré gaan dan dicht en de hoogwaterkering wordt afgesloten. Er is dus altijd een dubbele kering. Tijdens de werkzaamheden aan zo’n brug moet je te allen tijde een waterkering in stand houden. Dat is niet echt ingewikkeld, wel kostbaar. Zeker als de rondvaartboten er ook tijdens de bouw onderdoor moeten kunnen varen. Dan wordt het weer ingewikkeld en héél kostbaar.
Als ik voor het Victoria Hotel bij het stoplicht (verkeersregelinstallatie) naar de drukte sta te kijken, dan vind ik het wel een enorme plak asfalt. Ik hoopte toentertijd dat het visuele effect van de verbreding van de brug zou meevallen. Ik heb gepoogd de verbreding klein te houden. Echter, de technici van voet- en fietspaden, hoofdwegen en tram en bus, wilden weinig centimeters inleveren. Als ik nu de drukte bekijk is dat terecht.
Mooi aan de brug is het vernieuwde “oude” metselwerk. Als je die metselaars ziet werken, dat is genieten.
Zie ook De Nieuwe Brug Amsterdam